Vanavond stond een duurloop van 40 minuten op het programma. Helaas gooide het ijs weer eens roet in het eten. Ik ging vanmorgen boodschappen doen en toen viel ik me toch hard! Ik gleed uit, en lande precies op mijn stuitje. Een pijnscheut schoot door mijn bekken richting rug. Oh jee, dacht ik, daar gaat mijn halve marathon. Als ik iets niet kan hebben nu, is het wel geblesseerd raken.
Eenmaal op gekrabbeld leek de schade mee te vallen, al deed het behoorlijk zeer. Ik ben voorzichtig naar huis gelopen, en thuis meteen begonnen met smeren. In eerste instantie werd alles erg stijf, en leek het me beter om rust te nemen. Echter ging vriendlief hardlopen, en ik werd jaloers... Ik wilde ook!
Dus toch maar de hardloopschoenen aangetrokken en op weg gegaan. Ik ben rustig aan begonnen met eerst een stukje wandelen, en dat ging prima dus toen maar de weg op en rennen maar. Ik heb best rustig gelopen, niks geforceerd en kon op het einde nog een stuk versnellen. Wel voelde ik mijn stuitje, maar dat zal voorlopig nog wel niet weg zijn. Uiteindelijk heb ik zo'n 5 km in 28 minuten gelopen. Van het weekend mag ik weer, heb er zin in! De voorbereiding voor de halve marathon is officieel begonnen!
Oh, en hutspot breekt altijd op! Ook al ga je dik 2 uur na het nuttigen van de maaltijd lopen, het breekt nog steeds op.. Jakkes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten