Omdat ik me zo optimaal mogelijk wil voorbereiden op de Venloop, wil ik ook wat meer kracht krijgen. Ik zou graag wat sterker worden, want op het moment ben ik best zwak. Ik hou het lopen opzich wel goed en lang vol, maar na 10 km nog een sprint trekken? Nee daar heb ik de kracht niet voor.
Dus ik dacht, ga eens een zaterdagtraining meepikken. En zo stond ik om half 3 bij de Schadijkse bossen te wachten op mijn trainingsgenoten. En jawel, daar kwamen de heren en enkele dames aan. Strak afgetraind en bijna allemaal triatleten. Oeps... Ze liepen gelukkig in een rondje, maar aangezien ik de weg nog niet wist wilde ik toch een beetje bij de groep blijven.
We begonnen met zo'n 10-15 minuten warmlopen, echter hun warmlooptempo is mijn wedstrijdtempo. Tjeez, maar ik kon ze nog bijbenen. Het was op sommige stukken al behoorlijk heuvelachtig en dus flink wennen voor mij. Ik train meestal op de baan of op asfalt en niet met bergjes. Maar goed we hebben het volgehouden.
We begonnen met de loopscholing, verschillende oefeningen werden gedaan en er werd behoorlijk naar techniek gekeken. Ik vond het best pittig, was hele andere koek dan de dinsdagtraining. Maar goed, ik voelde mijn spieren het werk doen. Mijn benen begonnen al wat zwaarder te worden, en ik kreeg last van een probleempje van huishoudelijke aard.. Ik moet plassen en niet zo zuinig ook!
Maar goed toch doorgegaan, niet zeuren dacht ik, en het was vrij druk in het bos dus ik durfde niet goed in de bosje te gaan zitten. We renden richting een stijle heuvel welke we 6 keer op moesten sprinten en daarbij op techniek lopen. Boven aangekomen moesten we minimaal 3 streksprongen maken. De eerste keer dacht ik dat het een makkie zou worden, jammer maar dat was het niet! De 2e keer had ik de pijp al leeg. Na de 3e keer wilde ik eigenlijk al stoppen, maar ik had afgesproken dat ik het 4 keer zou doen. Dus tja, hup, nogmaals die berg op! Ik was bekaf..
Daarna gingen we uitlopen, en ik voelde de bui al hangen. Iedereen vertrok als een speer, maar bij mij was de koek bijna op. Daar ging ik, de zogenaamde nieuwe natuur in, een rondje stuifduinen. Super stijl omhoog, slingerpaadje ongelijke bodem. Pfff, ik was kapot! Tussendoor moest ik echt even wandelen, dat is me nog nooit gebeurd! Gelukkig herstelde ik snel en kon ik weer door lopen. André (mijn vaste trainer op dinsdag) bleef gelukkig bij me, want ik was hartstikke verdwaald alleen.
Ik was blij dat ik bij de auto was. Op dinsdag heb ik altijd nog puf over, maar nu dus niet. Ik liep door de volle blaas ook niet lekker moet ik zeggen, maar ik had deze training wellicht iets onderschat, of mijzelf overschat dat kan natuurlijk ook. Maar ik geef niet op, ooit hou ik ze wel bij!
Vandaag, the day after. Ik verwachte enorme spierpijn, maar blijkbaar hersteld mijn lichaam zichzelf erg goed. Nergens last van, alleen vanmorgen een beetje stijf. Op naar de volgende training, heb er zin in! Woensdag als het goed is voedingsadvies, spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten